Karabiny wiatrowe były wykorzystywane od dziesiątek lat zarówno do strzelectwa rekreacyjnego, jak i w dyscyplinach sportowych. Podczas gdy wiatrówki cywilne posiadały często tradycyjną konstrukcję, przypominającą wyglądem strzelbę myśliwską z drewnianym łożem oraz napęd sprężynowy, nowe modele upodabniane były częściej do nowoczesnych karabinów wojskowych, używanych przez strzelców wyborowych.
Karabiny wiatrowe do strzelectwa sportowego
W karabinach używanych do dyscyplin sportowych nie był stosowany tradycyjny napęd sprężynowy, gdyż przez wielu zawodników uważany był za bardzo niewygodny, i wymagający bardzo dużego nakładu siły by każdorazowo przeładować karabin. Każda nowoczesna wiatrówka była więc wyposażana w napęd na dwutlenek węgla, nie tylko ułatwiający oddawanie szybkich strzałów na średni dystans, ale również eliminujący konieczność przeładowywania karabinu, chyba że wymagała tego jego konstrukcja. Coraz częściej odchodzono również od zastosowania drewnianych łoży, projektując wiatrówki na podobieństwo karabinów wojskowych, wykonywanych przede wszystkim z lekkich i wytrzymałych tworzyw sztucznych oraz włókien węglowych. Były one więc nie tylko lżejsze niż modele posiadające stałe, drewniane łoża, ale znacznie wytrzymalsze, zwłaszcza na uszkodzenia spowodowane uderzeniami w korpus, a zastosowanie uniwersalnych szyn montażowych pozwalało na niemal dowolną wymianę akcesoriów, zarówno pasów transportowych, uchwytów, jak i przyrządów celowniczych nawet w trakcie zawodów. Nowoczesna konstrukcja wiatrówek oraz bardzo szerokie zastosowanie tworzyw sztucznych do odlewu korpusu czy kolby oznaczały również iż dla wielu strzelców były zdecydowanie wygodniejsze, zwłaszcza po personalizacji i dopasowaniu elementów do stylu strzelania.
Te modele wiatrówek, które wzorowane były na istniejących egzemplarzach broni palnej umożliwiały natomiast instalację części zewnętrznych i akcesoriów przeznaczonych do pierwowzoru. Bardzo popularnym elementem były ergonomiczne kolby, przeznaczone do strzelania precyzyjnego, mające możliwość regulacji zarówno wysokości poduszki jak i stopki, aczkolwiek typowo wizualny tuning karabinu, polegający głównie na zamianie elementów obudowy na te przeznaczone do palnego pierwowzoru, był równie często spotykany.